[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
بایگانی مقالات زیر چاپ::
داوران نسخه ها::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
آرشیو مقالات
  • سال 1402
  • سال 1401
  • سال 1400
  • سال 1399
  • سال 1398

  • [ 0-5 از 12   بعدی ]
    ..
    آمار نشریه
    تعداد دوره های نشریه: 11
    تعداد شماره ها: 44
    تعداد مشاهده ی مقالات: 2796318
    تعداد دریافت (دانلود) مقالات: 679612

    تعداد کل نویسندگان: 908
    نویسندگان غیر تکراری: 833
    نویسندگان تکراری: 75
    درصد نویسندگان تکراری: 8

    مقالات دریافت شده: 1444
    مقالات پذیرفته شده: 353
    مقالات رد شده: 1067
    مقالات منتشر شده: 343

    نرخ پذیرش: 24.45
    نرخ رد: 73.89
    ____
    ..
    :: دوره 1، شماره 1 - ( 5-1391 ) ::
    Browse هنوز هیچ نسخه نشریه‌ای توسط مدیر سیستم انتشار نشریه در پایگاه ایجاد نشده است.
    برای مشاهده یا دریافت اطلاعات مقالات به صورت XML اینجا را کلیک کنید.
    :: دوره 1، شماره 1 - ( 5-1391 ) ::
    جلد 1 شماره 1 صفحات 74-57 برگشت به فهرست نسخه ها
    دیرینگی مازندران و فرهنگ مازندرانی
    علی اکبر باقری خلیلی، طیبه غزنوی
    چکیده:   (8699 مشاهده)

    پیش از ورود آریاها به فلات ایران، طوایفی مانند عیلامیان، تپوران، کادوسیان و آماردان در نواحی مختلف آن سکونت داشتند. آریاها برای تصرف سرزمین بومیان، وارد جنگ های سخت و خونین با آنان شدند و به سبب اختلافات نژادی و ارضی و دینی با اقوام بومی، آنان را دیو، و مازنی ها را دیوان مازندران نامیدند. اگرچه در متون اساطیری و حماسی دو یا سه سرزمین را مازندران می خواندند؛ اما بدون تردید تبرستان یا مازندران فعلی یکی از آن ها بوده که در شاهنامه از آن به دفعات با عنوان بیشه ی نارون نام برده شده است. عمده ترین سبب نامگذاری اقوام بومی مازندران به دیوان، تعصبات دینی زرتشتیان بوده که هر دگرکیشی را دیو و بی دین می نامیدند. از این رو، دیو در لغت دارای معانی نظیر دلیر و شجاع، تناور و زورمند، بدخوی و بدکیش، عظیم الجثّه و عجیب الخلقه می باشد و در کنار واژگانی مثل کوی و کیا، بر دیرینگی سرزمین مازندران دلالت می کند.

    دلیلِ دیگر اطلاق دیوان بر مردم مازندران این بوده که زرتشتیان می کوشیدند تا با انتساب آنان به دیو پرستی و ساحری و جادوگری، هویّت فرهنگی شان را از بین برده و نابود کردن یا برده نمودن شان را پسندیده و پذیرفته جلوه دهند، در حالی که به استناد همان متون اساطیری و حماسی نه تنها در آدمی بودن دیوان مازندران هیچ­گونه تردیدی نیست، بلکه از لحاظ فرهنگ و تمدن از آریاهای مهاجم بسی بافرهنگ­تر و متمدن­تر بودند و آریاها بسیاری از عناصر و مظاهر فرهنگ را از دیوان مازندران آموختند که زبان، خط، خواندن و نوشتن از مهم­ترین آن ها محسوب می­گردند و علاوه بر این ها، تبحر مازندرانی ها در معماری و موسیقی، آنان را به مردمان شهرنشینی تبدیل می کرد که آریاها مجبور بودند عناصر فرهنگ ، تمدن و آداب شهر آیینی را از مازندرانی ها بیاموزند.

    واژه‌های کلیدی: مازندران، دیوان، فرهنگ و تمدّن.
    متن کامل [PDF 364 kb]   (7157 دریافت)    
    نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
    دریافت: 1390/12/5 | پذیرش: 1391/5/30 | انتشار: 1391/6/15
    ارسال پیام به نویسنده مسئول

    ارسال نظر درباره این مقاله
    نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

    CAPTCHA


    XML     Print


    Download citation:
    BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
    Send citation to:


    باقری خلیلی علی اکبر، غزنوی طیبه. دیرینگی مازندران و فرهنگ مازندرانی. مطالعات توسعه اجتماعي -فرهنگي. 1391; 1 (1) :57-74

    URL: http://journals.sabz.ac.ir/scds/article-1-23-fa.html



    بازنشر اطلاعات
    Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
    دوره 1، شماره 1 - ( 5-1391 ) برگشت به فهرست نسخه ها
    مجله علمی پژوهشی مطالعات توسعه اجتماعی فرهنگی Quarterly Journal of Socio - Cultural Development Studies
    Persian site map - English site map - Created in 0.05 seconds with 71 queries by YEKTAWEB 4645