تحقیق حاضر به بررسی نقش جاذبه های فرهنگی- تاریخی مقصدهای روستایی در توسعه گردشگری فرهنگی در نواحی روستایی می‌پردازد. پژوهش از نوع کاربردی و روش انجام تحقیق توصیفی– تحلیلی است. با توجه به مطالعات صورت گرفته در دو شهرستان مشهد و بینالود 14 روستایی که دارای جاذبه­های تاریخی و فرهنگی هستند به عنوان نمونه انتخاب گردید. همچنین حجم گردشگران با استفاده از فرمول کوکران 196 نفر و حجم جامعه میزبان هم 222 نفر تعیین شد. محدوده تحلیل در این پژوهش "خانوارا" است و اطلاعات استخراج شده از پرسشنامه با استفاده از روش‌های تجزیه و تحلیل آماری مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها نشان می‌دهد که در روستاهای مورد بررسی جذابیت، تسهیلات و خدمات و عوامل فرهنگی در حد متوسط به بالا می­توانند بر توسعه فرهنگی- اجتماعی، فرهنگی- زیست محیطی و در مجموع توسعه گردشگری فرهنگی نقش مثبتی داشته باشند. همچنین در مدل ARAS برای بعد فرهنگی- اجتماعی گردشگری فرهنگی روستای میامی در رتبه اول و روستای چاهشک در رتبه آخر قرار گرفته­است. همچنین با توجه به نتایج تحقیق با وجود مشکلات فراوان در سطح منطقه، توجه به امکانات، زیرساختهای روستاهایی که دارای جاذبه گردشگری هستند و تبلیغات مناسب در شهر مشهد می­تواند زمینه رشد گردشگری فرهنگی را فراهم کند.