|
|
|
|
جستجو در مقالات منتشر شده |
|
|
2 نتیجه برای فلاح
محمد حسن زال، میثم فلاح، دوره 2، شماره 3 - ( 11-1392 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر که دادههای آن بر اساس مطالعات
اسنادی، بررسیهای میدانی باستانشناختی و مصاحبه گردآوری شده، بررسی ساختار و
کارکرد سقانفارها در مازندران است. سقانِفار بنایی است چوبی و دوطبقه که بیشتر در
بخش مرکزی مازندران و به نام حضرت ابوالفضل(ع) بنا شده است. در این پژوهش، 6 نمونه سقانفار موجود در فریدونکنار بررسی
شدهاست که تمامی آنها به دوران قاجار و بازهی زمانی 1311 تا 1326 ه.ق. تعلق
دارد. پژوهش
حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است. نگارندگان پس از معرفی دادهها، با روش
تحلیل نظری و کمّی به تفسیر دادهها پرداختهاند. نتایج پژوهش حاکی از وجود بیانی
نمادین در ساختار و تزیین سقانفارهاست. از منظر اجتماعی، کاربران بنا جوانان
هستند. برافراشتگی بنا دارای نسبتی نمادین با سن کاربران و صاحب واقعی بنا یعنی
حضرت ابوالفضل(ع) است. نقوش مذهبی و ملی نشانهی تأثیر انگیزههای شیعی
و جنبههای پهلوانی و اسطورهای ایرانی در ساخت سقانفار است. نقشمایههای بنا،
نمادهایی از زندگی اجتماعی، اقتصاد معیشتی، نگرشهای آیینی و هویت ملی مردمان
منطقه است. هنرمند با کنار هم قرار دادن ماهرانهی این نقوش، قصد انتقال نمادین
پیامهای ملی و مذهبی به مخاطبان عام را داشته و این چیدمان، تنیدگی فرهنگ ملی و
نگرشهای مذهبی مردمان منطقه را نشان میدهد.
فرزین محمودی پاتی، سجاد فلاح زاده، دوره 7، شماره 2 - ( 8-1397 )
چکیده
هدف اصلی مقاله حاضر، تبیین روابط مستقیم و غیرمستقیم کلیدی ترین موانع مشارکت شهری در ایران نسبت به یکدیگر است. به همین منظور از روش مدلسازی ساختاری تفسیری (ISM) و روش تجزیهوتحلیل قدرت نفوذ و وابستگی (MICMAC) با تکیهبر منطق فازی استفاده شده و روش تحقیق مقاله نیز توصیفی و تحلیلی است. یافتههای مقاله حاکی از وجود 12 مانع کلیدی مشارکت شهری در ایران در زمینههای مدیریتی- حرفهای، ساختاری- قانونی، نهادی- سازمانی، اجتماعی- فرهنگی و اقتصادی- رفاهی است. نتایج تحلیل یافتهها نشان میدهد که روابط میان این موانع از یک ساختار پلکانی پنج سطحی برخوردار است که در پایین ترین سطح پلکان، موانع ساختار برنامهریزی متمرکز و آمرانه و نبود نگرش مشارکتی (6)، ضعف در قوانین و مقررات مرتبط با مشارکت در حوزههای مالی و نظارتی (5) و کمبود آموزشهای لازم در زمینه حقوق شهروندی و مشارکتی (8) بهعنوان پایه موانع مشارکت شهری در ایران تعیینشدهاند. در بالاترین سطح نیز عدم اعتماد مردم به مسئولین شهری (10) قرار دارد. همچنین نتایج تحلیل یافتهها بیان میکند که مانع ساختار برنامهریزی متمرکز و آمرانه و نبود نگرش مشارکتی (6) بهعنوان مستقلترین و مطلع نکردن شهروندان از طرحها و برنامهها و اطلاعرسانی نادرست (2) بهعنوان وابستهترین متغیر نقش بازی میکنند.
|
|
|
|
|
|