اقتضائات متفاوت گروه‌های سنی مختلف از سویی و تفاوت‌های نسلی ناشی از تفاوت تجربه‌های تاریخی از سوی دیگر سبب می‌شود تا گروه‌های سنی مختلف تمایلات، نیازها و گرایش‌های مختلفی در سبک ‌زندگی داشته باشند. از این روی سیاست‌گذاری فرهنگی برای گروه‌های سنی مختلف می‌باید متفاوت باشد و با عطف توجه به این تفاوت‌ها صورت پذیرد. این مقاله به بررسی تفاوت‌های سبک‌ زندگی و هم­چنین احساس نیاز گروه‌های مختلف سنی شهروندان منطقه­ ی 1 تهران می‌پردازد. پرسش این مقاله این است که سبک‌ زندگی شهروندان منطقه­ ی 1 بر حسب گروه‌های مختلف سنی چگونه تفاوت می‌پذیرد؟ یافته‌های این مقاله برآمده از پیمایشی است که با نمونه‌گیری احتمالی و با استفاده از تکنیک پرسش­نامه در این منطقه انجام شده است. نتایج نشان می‌دهد که تفاوت‌های قابل ملاحظه‌ای به لحاظ گروه‌های سنی وجود دارد از آن جمله نوع ورزش، چگونگی ورزش کردن، میزان ورزش، میزان استفاده از برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی، تمایل به مضامین برنامه‌ها، تمایل به مشارکت، میزان رضایت از برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی با تغییر نسل تفاوت می‌کند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر خاستگاه اجتماعی دانش آموزان بر دو جنبه مهم از رفتار مرتبط با سلامت یعنی تغذیه و ورزش انجام گرفته است. نمونه‌گیری به شیوه خوشه‌ای و در دو مدرسه پسرانه و دخترانه استعدادهای درخشان و چهار مدرسه دولتی شهر رشت انجام گرفت. حجم نمونه برای مدارس استعدادهای درخشان 101 و برای مدارس دولتی 118 نفر بوده و 54 نفر از والدین گروه نخست و 74 نفر از والدین گروه دوم نیز مورد مطالعه قرار گرفتند. برای اطمینان بیشتر از صحت داده‌ها، از روش مثلث‌بندی همگرا استفاده شد. نتایج بررسی‌ها نشان داد که دانش آموزان مدارس استعدادهای درخشان، عمدتاً ریشه در طبقه خرده بورژوازی و پاره طبقه دارای سرمایه فرهنگی بالا هستند که در غذا، بیش از هر چیز به فرم، نحوه ارائه و سالم بودن آن، برای مثال همراه آن دسر سرو شود، کالری بالایی نداشته باشد یا سبزیجات داشته باشد و در ورزش، به خاص بودگی یا تأثیری که بر جسم و جان افراد می‌گذارد توجه می‌کنند. در مقابل، دانش آموزان مدارس دولتی، خاستگاهی کارگری داشته و از ذائقه ضرورت پسند تبعیت می‌کنند. برای ایشان مهم‌ترین ویژگی‌ها در غذا، آن‌هایی هستند که به انرژی آن مربوط می‌شوند.

پژوهش نیمه تجربی حاضر با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون گروه­های تصافی و با هدف مقایسه تأثیر فعالیت­های رقابتی و غیررقابتی بر رشد اجتماعی دانش­آموزان 7 تا 9 با 10 تا 12 ساله انجام شد. جامعه­آماری این پژوهش 2200 دانش­آموزان پسر مدارس ابتدایی خلیل­آباد در سال تحصیلی 95-1394 بودند. ابتدا به صورت تصادفی 4 مدرسه ابتدایی انتخاب و دانش­آموزان دو آموزشگاه در گروه فعالیت­های رقابتی و دانش­آموزان دو آموزشگاه دیگر در گروه غیررقابتی قرار گرفتند. مقیاس رشد اجتماعی واینلند، به عنوان پیش­آزمون در اختیار شرکت­کنندگان قرار گرفت. طول دوره اجرای برنامه تمرینی 12 هفته و هر هفته دو جلسه بود. در انتهای مداخله از گروه­ها پس­آزمون به عمل آمد. پس از القاء شرایط ورود داده­های بدست آمده از 200 شرکت­کننده مورد تحلیل قرار گرفت. تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که اثر تعامل گروه رقابتی ـ غیررقابتی با گروه سنی بر نمره­های پس آزمون معنی­دار است (005/0 P=  و  89/7 f _(1,199)=).

نتیجه­ گیری: نتایج نشان داد فعالیت­های رقابتی و غیررقابتی تأثیرات متفاوتی بر رشد اجتماعی دانش­آموزان 9-7 و 12-10 سال دارند. در نتیجه می­توان از آن به عنوان یک روش مداخله­ای مثبت در جهت بهبود رشد اجتماعی دانش­آموزان به خصوص در سنین بالاتر استفاده کرد.

هدف تحقیق بررسی نقش سرمایه اجتماعی در تبیین مشارکت ورزشی زنان بود. این تحقیق با استفاده از روش پیمایش انجام گرفت و داده های مورد نظر از طریق پرسشنامه جمع آوری، استخراج و تحلیل شد. جامعه آماری تحقیق زنان 19 سال و بالاتر استان ایلام و حجم نمونه 500 نفر بودند. نمونه ها از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای شناسایی و داده ها از آن جمع آوری شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون مدل تحقیق از رگرسیون تک متغیره و مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Amos استفاده شده است. نتایج نشان داد که زنان استان ایلام به ترتیب در ورزش حرفه ای (15 درصد)، ورزش منظم (8/18درصد)، ورزش سلامت محور (17 درصد)، ورزش تفریحی (2/15 درصد) و فعالیت بدنی کم و نامنظم (8 درصد) مشارکت دارند. همچنین 26 درصد زنان هیچ فعالیت ورزشی ندارند. علاوه بر این نتایج تحلیلی تحقیق حاکی از این است که مشارکت اجتماعی (عضویت سازمانی و شبکه روابط) و اعتماد اجتماعی (بین شخصی، تعمیم یافته و مدنی و نهادی) توانسته اند به ترتیب 268/0 و 366/0 و در مجموع به طور معناداری تا 59/0 از واریانس مشارکت ورزشی زنان را پیش بینی نمایند.