هدف اساسی تحقیق حاضر این است که مهمترین ویژگیهای مرتبط با چگونگی بازنمایی فرآیند جامعه پذیری و شکلگیری هویت­های دینی و ملی و قومی را با تاکید بر نقش عنصر جنسیت و جایگاه سیستم های آموزشی مورد مطالعه و بررسی قرار دهد تا از این طریق، مبانی نظری و یافته­های پژوهشی لازم بمنظور سنجش بازتولید مدل هژمونی مردانه جامعه­پذیری در ایران ارائه گردد. مطابق یافته­های این تحقیق، بازتولید الگوهای ناظر بر هژمونی مردانه از طریق سیستم آموزشی در عرصه­های گوناگون جامعه پذیری جنسیتی و دینی و ملی، کاملاً چشمگیر و فراگیر است، که تایید کننده این واقعیت اساسی است که تفوق مطلق جنس مذکر اصولا معطوف به مفروضات و گزاره­هایی است که پیشاپیش پذیرفته شده و قطعی تلقی می­شوند و بر اساس آنها نقش­های جنسیتی متفاوت برای مردان و زنان در فرهنگ و اقتصاد خانواده و جامعه شکل یافته و سازماندهی می­شوند و چنین باورهایی را از طریق مکانیسم­های متعدد جامعه پذیری بویژه سیستم­های آموزشی و رسانه ای در جامعه تقویت و نهادینه می­کنند.   

امروزه شاهد تغییر و تحولاتی در خواسته ها و نیازهای زنان جامعه هستیم که این خواسته ها در جهت احقاق حقوق از دست رفته ی آنها و دستیابی به عدالت جنسیتی است. تحقیق حاضر با هدف مطالعه ی عوامل فرهنگی- اجتماعی موثر بر نابرابری جنسیتی، انجام شده است و متغیرهایی مثل ایدئولوژی مردسالاری، باورهای قالبی جنسیتی، جامعه پذیری جنسیتی و... مورد بررسی قرارگرفته اند. در این تحقیق از نظریه های نابرابری جنسیتی فمنیستها، نظریه نابرابری جنسیتی چافتز، نظریه بوردیو استفاده شده‌است. جامعه ی آماری این تحقیق زنان متاهل 49-20 سال شهر اصفهان است که 385 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شده اند. روش نمونه گیری در این پژوهش سهمیه ای است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که میزان نابرابری جنسیتی به خصوص در ابعاد اقتصادی و فرهنگی به نفع مردان است، بین عقاید قالبی جنسیتی و نابرابری جنسیتی رابطه وجود ندارد، بین پایبندی به ایدئولوژی مردسالارانه و نابرابری جنسیتی رابطه وجود ندارد، بین شیوه ی جامعه پذیری و نابرابری جنسیتی رابطه وجود دارد.

گسترش شبکه های مجازی و اینترنت شیوه های جامعه پذیری سنتی را با تغییرات اساسی مواجه کرده است. هدف مطالعه حاضر بررسی جامعه پذیری مجازی نوجوانان دانش آموز مقطع متوسطه دوم شهر ساری بوده است. جامعه آماری این مطالعه را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه  دوم شهر ساری بوده و حجم نمونه تحقیق با استفاده از فرمول کوکران 380 نفر برآورد شده است. روش پژوهش پیمایش بوده و داده ها از طریق پرسشنامه گردآوری شده اند. مطابق یافته های توصیفی میزان جامعه پذیری 64 درصد دانش آموزان متوسط، 14 درصد زیاد و 22 درصد از آنها نیز جامعه پذیری مجازی کمی داشته اند. نتایج حاصل از آزمون رگرسیون چند گانه نشان داد متغیرهای نیازهای انسجام شخصی (82/0 =β)، نیازهای گریز از واقعیت (4/0 =β)، نیازهای انسجام اجتماعی (35/0 =β)  بیشترین تاثیر را بر جامعه پذیری مجازی داشته است. علاوه بر این متغیرهای مستقل پژوهش به میزان 43/0 از واریانس متغیر وابسته جامعه پذیری مجازی را تبیین می کنند. همچنین یافته های تحقیق نشان داد که تفاوت معنی داری در جامعه پذیری مجازی نوجوانان بر حسب جنسیت وجود ندارد.