|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای توسعه پایدار
صدرالدین طاهری، زهره سلطانمرادی،
دوره 9، شماره 1 - ( 5-1399 )
چکیده
هدف اصلی این نوشتار ارزیابی تحولات ایران در دوره شاه عباس اول صفوی با معیارهای توسعه پایدار است. این پژوهش یک موردکاوی تاریخی با رویکرد تحلیلی تفسیری و با هدف توسعه‌ای است که داده‌های کیفی آن با بررسی اسنادی و گردآوری میدانی داده‌اندوزی شده‌اند. برای ارزیابی تحولات این دوره از چارچوب ارکان سه‌گانه (TBL) بهره‌گیری نموده‌ایم. برپایه یافته‌های این پژوهش شاه عباس اول با اجرای سیاست‌های مدیریتی در حوزه‌های اجتماعی (برقراری امنیت در کشور، رواداری سیاسی و دوری از تعصبات مذهبی و قومی، حمایت قانونی از اقلیت‌ها، فضیلت‌سالاری در دستگاه اداری و...)، زیست‌محیطی (نظارت جدی بر سامانه‌های آب‌رسانی، شهرسازی هماهنگ با طبیعت، تبدیل اقتصاد وابسته به کشاورزی به اقتصاد تجارت‌محور و...) و نیز اقتصادی (حمایت از صنعتگران و بازرگانان، بازسازی و ایمن‌سازی شبکه راه‌های ارتباطی، ایجاد امنیت اقتصادی و...) توانست کشور را به توسعه‌ای پایدار برساند که آرامش و ثبات نسبی را در ایران تا چهار دهه پس از مرگ وی برقرار ساخت. با این وجود، کنار نهادن سنت اجدادی سپردن شاهزادگان به سران عشایر برای مشق حکومت را می‌توان بذر انحطاط صفویان دانست که سبب شد تحولات بنیان‌نهاده‌شده توسط شاه عباس اول در دوره جانشینانش تداوم نیابد.
جهاندار امیری، اردشیر زابلی زاده، شهریار طاعتی،
دوره 9، شماره 2 - ( 8-1399 )
چکیده
تدوین سیاست‌های آموزشی علمی و کاربردی کشاورزی و مبتنی بر شواهد میدانی و تجربی ، نقش مهمی درتوسعه کشاورزی دارد. کشاورزان معمولاً دچار انزوای ارتباطاتی هستند و تشکل‌های منسجم و رسانه‌های فراگیر برای بیان نیازها، مشکلات و اولویت‌های خود در مجامع سیاست‌گذاری و رسانه‌ای ندارند. با توجه به نیاز نیروی انسانی مشغول در عرصه کشاورزی به توانمندسازی ، هدف از پژوهش حاضر، ارائه راهکارهای برنامه‌سازی تلویزیونی در توسعه کشاورزی است که با روش مصاحبه عمیق به انجام رسیده و درمجموع با 18 نفر از متخصصان مختلف مصاحبه شده و با روش تحلیل مضمون و تشکیل شبکه مضامین مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفته است. این پژوهش منجر به ارائه راهکارهای برنامه‌سازی برای آموزش کشاورزی در تلویزیون گردیده که دارای 2 بخش، شاخص‌های محتوایی و ساختاری است. راهکارهای محتوایی و ساختاری شامل آگاه‌سازی، مهارت افزایی، همگامی با زیست‌بوم، استفاده از تجربیات سایر کشورها، ارتباط با گروه‌ها و قالب‌های متنوع برنامه‌سازی است که ویژگی‌های محتوایی و ساختاری را برای برنامه‌سازی آموزشی از تولید تا ارسال بیان می‌کند. درنهایت راهبردهای برنامه‌ریزی ارتباطی شامل تشکیل گروه‌های تخصصی، تدوین استاندارد محتوایی، توجه به علاقه‌مندی ارتباط گران ، کیفیت گرایی در مقابل کمیت گرایی پیشنهاد میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
