---

چکیده
شعراقلیمی­­ معاصر شعریست ذهن گرایانه  با کلیتی ­ارگانیک که چالش ­سنت و مدرنیزم درآن نمودی بارز دارد. شعراقلیمی راس­ هرم­ ادبیات­ بومی است و پس ­زمینه ­ی ­شعر­کلاسیک محسوب می­شود. پررنگ کردن بن مایه های اقلیمی و خلق فضا در محیط زبان، شعری خاص با کارکرد ویژه پدید می­آورد که بهره­ گیری از نشانه­ های زبانی بومی- قلیمی آن در راستای توسعه­ ی­ فرهنگی ادبی قابل توجیه است. اسدالله عمادی ،علی­ اکبر مهجوریان و جلیل قیصری از شاعران پیشرو شعر اقلیمی مازندران به حساب می­آیند که ساخت ها و صورت های زبانی سروده هایشان در راستای تعمق مولفه های اقلیمی است. این سه ­تن علاوه بر شعر در رمان و تحقیق و پژوهش در حوزه­ی فرهنگ نیز آثار در خور توجه ی دارند. در این پژوهش شاخصه­های جغرافیایی، اجتماعی– فرهنگی و اقتصادی– معیشتی در شعر سه شاعر اقلیم گرای مازندران تبیین و تحلیل شده ­است. برآیند این جستار نشان می­دهد طبیعت محوری، تصویر پردازی، عشق به سرزمین، عصیان و اعتراض، توجه به فرهنگ بومی و قومی(آیین ها، سنت ها، باورها) توجه به زبان بومی از مولفه­های پرتکرار است. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای و اینترنتی است.