هدف پژوهش حاضر که داده­های آن بر اساس مطالعات اسنادی، بررسی­های میدانی باستان­شناختی و مصاحبه گردآوری شده، بررسی ساختار و کارکرد سقانفارها در مازندران است. سقانِفار بنایی است چوبی و دوطبقه که بیش­تر در بخش مرکزی مازندران و به نام حضرت ابوالفضل^(ع) بنا شده است. در این پژوهش، 6 نمونه سقانفار موجود در فریدونکنار بررسی شده­است که تمامی آن­ها به دوران قاجار و بازه­ی زمانی 1311 تا 1326 ه­.ق. تعلق دارد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است. نگارندگان پس از معرفی داده­ها، با روش تحلیل نظری و کمّی به تفسیر داده­ها پرداخته­اند. نتایج پژوهش حاکی از وجود بیانی نمادین در ساختار و تزیین سقانفارهاست. از منظر اجتماعی، کاربران بنا جوانان هستند. برافراشتگی بنا دارای نسبتی نمادین با سن کاربران و صاحب واقعی بنا یعنی حضرت ابوالفضل^(ع) است. نقوش مذهبی و ملی نشانه­ی تأثیر انگیزه­های شیعی و جنبه­های پهلوانی و اسطوره­ای ایرانی در ساخت سقانفار است. نقش­مایه­های بنا، نمادهایی از زندگی اجتماعی، اقتصاد معیشتی، نگرش­های آیینی و هویت ملی مردمان منطقه است. هنرمند با کنار هم قرار دادن ماهرانه­ی این نقوش، قصد انتقال نمادین پیام­های ملی و مذهبی به مخاطبان عام را داشته و این چیدمان، تنیدگی فرهنگ ملی و نگرش­های مذهبی مردمان منطقه را نشان می­دهد.