مسأله «ما و دیگری» از مسائلی است که ارزیابان اجتماعی و فرهنگی بوستان‌های شهری باید به آن توجه کنند. مقاله­ی حاضر با رویکرد نظری فضاهای عمومی به بررسی نقش بوستان‌ها در حوزه­ی اجتماعی و فرهنگی پرداخته است، یافته‌های به­دست آمده درباره­ی دو بوستان شریف و رشد در منطقه­ی 22 شهرداری تهران نشان می‌دهد که دیدگاه پاسخ­گویان تقریباً در تضاد با اهداف، کارکردها و پیامدهایی است که برای فضاهای عمومی تعریف شده است.

گله‌مندی و ناخرسندی از حضور دیگرانی با پایگاه اقتصادی و اجتماعی پایین‌تر، از نظر موقعیت مکانی متفاوت‌تر، از نظر سنی جوان‌تر، و از نظر رفتار اجتماعی نابهنجارتر و.... بیان­کننده­ی فرایندهای اجتماعی موجود در این فضاها به­سوی تضاد و تنش در روابط اجتماعی است تا اینکه گرایش به ایجاد هم­بستگی و سرمایه‌های اجتماعی داشته باشد.

مقاله حاضر تکیه بر نتایج دو مطالعه­ی ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی دو بوستان شریف و رشد در منطقه­ی 22 شهرداری تهران داشته و داده‌های آن با روش کیفی مبتنی بر مصاحبه و مشاهده به­ دست آمده است.

تحلیل نظری نتایج بر اساس دیدگاه نظری پیر بوردیو درباره­ی «تمایزیابی» روشن می‌کند که این امر تا حدودی به­عنوان یکی از پدیده‌های گریزناپذیر زندگی اجتماعی امروزین است. اما ارزیاب تأثیر اجتماعی و فرهنگی باید دقت کند که پیامدهای انباشتی ممکن است این تضاد را از حوزه­ی تمایزیابی به حوزه­ی تنش و مقاومت و مقابله ببرد؛ بنابراین باید زمینه­های موجود تضاد در محل شناسایی و نقش بوستان در تقویت آن­ها را بررسی و در راستای کاهش آن­ها راه کارهایی را ارائه کند.