هدف پژوهش حاضر واکاوی روند توسعه آموزش عالی با تاکید بر رویکرد پلی­تکنیک می­باشد. روش پژوهش تحلیلی- تاریخی است. یافته­های پژوهش بیانگر آن است که عوامل گوناگونی در توسعه دانشگاهی موثر بوده است که می­توان عوامل فرهنگی و سیاسی، عوامل اقتصادی، اجتماعی، ملی و بین­المللی را نام برد. از جمله چالش­های پیش­رو در توسعه پلی­تکنیک کشور فقدان ضرورت یا احساس نیاز در صنایع برای ارتباط با دانشگاه، فقدان ضرورت یا احساس نیاز در دانشگاه برای ارتباط با صنایع و... می­توان اشاره کرد. نتایج پژوهش نشان می­دهد که توسعه دانشگاهی پلی­تکنیک ارتباط عمیقی با پیشرفت کشور، تربیت نیروهای متخصص جهت نیازهای بازار کار و رشد صنعت دارد و توجه به رویکرد پلی­تکنیک می­تواند راه پیشرفت کشور را هموار سازد.

در بررسی تحولات توسعه­ای جامعه­­ شناسی در ایران، تغییرات کمی و کیفی، به عنوان شاخصی مهم در شناخت این تحولات مورد توجه بوده است. این مطالعه بر اساس رویکرد نسلی، به بررسی متونی می ­پردازد که جامعه­ شناسی در ایران را مورد بررسی قرار داده ­اند. در بررسی معنای جامعه ­شناسی در میان نسل­ ها این پرسش مطرح می شود که رویکردهایی که در گذشته، جامعه­ شناسی را مورد بررسی قرار داده ­اند چگونه بوده ­اند و تا به امروز چه تغییراتی داشتند؟ با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی  به بررسی محتوای 186 آثار مکتوب پرداخته شد که در دهۀ70 و 80 به­ طور اختصاصی، جامعه­ شناسی در ایران را مورد بحث و بررسی قرار داده­ اند. گفتمان حاکم بر تحلیل­ های موجود از جامعه­ شناسی در ایران، گفتمان توسعه با جهت ­گیری آسیب­ شناسانه است. نسل سومی­ و چهارمی­ ها، جامعه شناسی را در خدمت توسعۀ ملّی و حل مسائل اجتماعی می­ بینند. اما نسل جدید، کمتر سیاست را برجسته می­ کند و گرایش بیشتری به  تاریخ و رویکردهای کیفی در بررسی جامعه شناسی در ایران دارد.