سرمایه­ی اجتماعی یکی از انواع سرمایه­ی فرد در کنار سرمایه­ی اقتصادی و سرمایه­ی فرهنگی محسوب می­شود که فرد از طریق آن به منابع و حمایت­های موجود در گروه­های مختلف و جامعه دسترسی می­یابد. هدف اصلی این پژوهش، مطالعه­ی سطوح مختلف سرمایه­ی اجتماعی زنان و مردان در تهران است. فرض بر این است که زنان و مردان به دلیل تفاوت­های فرهنگی و اجتماعی و به دلیل نابرابری­های جنسیتی، دارای سرمایه­ی اجتماعی متفاوت هستند. این پژوهش به تحلیل ثانویه­ی داده­های جمع آوری شده در شهر تهران پرداخته که این داده­ها در مرداد و شهریور ۱۳۸۷ از سوی دانشگاه علوم پزشکی ایران، سازمان بهداشت جهانی، شهرداری تهران و جهاد دانشگاهی در سطح کلیه­محلات شهر تهران در قالب پروژه­ی «ابزار ارزیابی و پاسخ گویی عدالت در حوزه­ی سلامت شهری» جمع آوری شده است. تعداد نمونه­ی این پژوهش بالغ بر ۲۰۶۷۰ نفر از شهروندان بالای ۱۸ سال ساکن شهر تهران است. نتایج پژوهش حاکی از این است که از لحاظ میانگین سرمایه­ی اجتماعی خانواده و خویشاوندان در میان زنان و مردان تفاوت معنی­داری وجود ندارد؛ در حالی که از نظر میانگین سرمایه­ی اجتماعی دوستان، محله و سرمایه­ی اجتماعی کل میان مردان و زنان تفاوت معنی­داری وجود داشت. بدین معنی که مردان از میانگین سرمایه­ی اجتماعی دوستان، محله و کل بیش­تری نسبت به زنان برخوردار بودند.