بررسی‌ها نشان می‌دهد که بیشتر معضلات موجود در بخش آب حاصل استفاده از روش‌های توسعه ناپایدار ناشی از فقدان آگاهی و آموزش عمومی است. امروزه محققین دریافته‌اند که سیستم‌های اجتماعی و سازوکارهایی که بر چرخه آب تأثیر دارند، فراتر از مدیریت آب بوده و موضوع بحران آب باید در چارچوب نهادها و سیستم‌های اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد که به این سیستم‌ها، حکمرانی آب اطلاق می‌گردد. هدف از این تحقیق تعیین معیارها و شاخص‌های حکمرانی پایدار و تدوین برنامه آموزشی مناسب جهت تحقق این امر می‌باشد. ابزار سنجش، پرسشنامه و روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی بوده، روایی شاخص‌ها با استفاده از نظرات اساتید و متخصصان مربوطه اعتبارسنجی و پایایی شاخص‌ها با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ، 0.869 محاسبه گردید. تمامی معیارها و شاخص‌ها در فضای فازی و با بکارگیری نرم‌افزار مربوطه، رتبه‌بندی گردیدند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می‌دهد که معیار مشارکت مردمی نسبت به سایر معیارهای حکمرانی پایدار و شاخص‌های مربوط به آموزش نیز نسبت به سایر شاخص‌ها دارای امتیاز بیشتری می‌باشند. از آنجایی که تحقق حکمرانی پایدار با افزایش آگاهی مردم نسبت به اهمیت دادن مسائل محیط زیست میسر می‌باشد، در این تحقیق الگوی آموزشی مناسب برای افزایش مشارکت مردمی ارائه شده است.