|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای رمضانی
حدیثه رمضانی فر، محمدعلی آدیش،
دوره 7، شماره 1 - ( 5-1397 )
چکیده
ازدواج سفید یکی از شیوه های زندگی بدون ثبت ازدواج رسمی و قانونی است که در بین جوانان به گونه ای متفاوت مورد پذیرش قرار گرفته است. هدف این پژوهش مطالعه وضعیت ازدواج سفید در بین جوانان گیلانی که این سبک از زندگی را تجربه کرده اند، علل گرایش به این سبک از زندگی و پیامدهای آن می باشد. از روش مطالعه کیفی، پدیدار شناسی استفاده شده است. بنابراین زوجینی که تجربه این شیوه از زندگی را داشته با استفاده از تکنیک نمونه گیری گلوله برفی به عنوان نمونه مورد بررسی انتخاب شدند و طی مصاحبه با 15 نفر فرآیند جمع آوری داده ها متوقف گردید. نتایج تحقیق طی فرآیند کدگذاری باز و کد گذاری محوری دسته بندی و مفاهیم و مقولات استخراج گردید.
نتایج تحقیق بیانگر اینکه ازدواج سفید در بین جوانان رواج یافته است. عواملی چون وضعیت اقتصادی، مشکلات مربوط به طلاق، کاهش کنترل والدین، نیازهای جنسی و عاطفی، جهانی شدن، فردگرایی، کم رنگ شدن اعتقادات دینی و دوستان نقش مهمی در گرایش به ازدواج سفید در بین جوانان داشته است. عدم پذیرش از سوی جامعه و خانواده، فقدان حمایت قانونی و داشتن رابطه پنهانی از جمله محدودیت های این شیوه زندگی می باشد.
دکتر محمدعلی رمضانی، دکتر مرتضی قلیچ، خانم سارا اسمی زاده، خانم سمیه رضایی، خانم عذرا فرامرزی، خانم فاطمه جعفری،
دوره 11، شماره 1 - ( 5-1401 )
چکیده
مقالۀ حاضر در پی بررسی فرایندهای اجرایی ساماندهی بی‌خانمان‌ها در سامانسراها و تأثیر قوانین بالادستی بر ماهیت این فرایندها و پیامدهای آنها است. پژوهش حاضر می‌کوشد نشان دهد که چگونه ذیل مصوبۀ سال 1378 شورای عالی اداری، بی‌خانمانی جرم‌انگاری شده، درنتیجه فرایند ساماندهی بی‌خانمانی در سامانسراها، قضایی شده و پیامدهای این قضایی‌شدن چه بوده است. به‌منظور دستیابی به این اهداف، از هر دو روش‌های کمی و کیفی استفاده شده است. مصوبۀ شورای عالی اداری و پروندۀ مددجویان سامانسراها تحلیل شده‌اند؛ همچنین با مددجویان سامانسرای لویزان، مصاحبه شده است و پرسش‌نامه نیز تکمیل شده و با کارکنان هر دو مرکز نیز، مصاحبه‌هایی صورت گرفته است. تحلیل مصوبۀ شورای عالی قضایی حاکی از جرم‌انگاری بی‌خانمانی در این مصوبه است و بررسی داده‌های به‌دست‌آمده از تحلیل پرونده‌ها و مصاحبه‌های صورت‌گرفته با مددجویان و کارکنان مراکز و مشاهدات صورت گرفته، حاکی از قضایی‌شدن فرایند ساماندهی بی‌خانمان‌ها در ادامۀ جرم‌انگاری بی‌خانمانی در مصوبه شورای عالی اداری است. قضایی‌شدن فرایند باعث به حاشیه رفتن جنبه‌های حمایتی مراکز مذکور شده و آنها بیش از آنکه هویت حمایتی داشته باشند، ناخواسته هویت تنبیهی پیدا کرده‌اند و این امر موجب نارضایتی کارکنان و مددجویان شده است. ازاین‌رو ایجاد قوانینی جدید با هدف ساماندهی بی‌خانمانی ضروری به نظر می‌رسد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
