امروزه مقوله­ی کیفیت زندگی به شکل وسیعی با مفهوم رفاه­، روابط اجتماعی­، اعتماد و مشارکت اجتماعی ارتباط پیدا کرده است که می­تواند بسترساز تقویت سرمایه­ی اجتماعی شود­. برای بررسی این رابطه به تحلیل ثانویه­ی داده­های موجود درباره­ی زندگی مطلوب در شهر تهران پرداخته شده که از سوی جهاد دانشگاهی (­مرکز  افکار­سنجی دانشجویان ایران – ایسپا­) و دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمان ایران با حجم نمونه­ی 20670 نفر در مناطق مختلف شهر تهران به روش پیمایش انجام شده است­. در تحقیق حاضر 59 درصد  پاسخ­گویان دارای کیفیت زندگی متوسط بودند که بیش­ترین امتیاز را درباره­ی سرمایه­ی اجتماعی و ابعاد آن یعنی اعتماد اجتماعی­، مشارکت اجتماعی به خود اختصاص داده­اند و میزان این سه متغیّر در انواع کیفیت زندگی متفاوت و معنادار است. نتیجه­ی تحقیق پس از تجزیه و تحلیل یافته­ها از راه محاسبه­ی ضرایب تحلیل مسیر حاکی از این است که از مجموعه­ی عوامل مؤثر بر سرمایه­ی اجتماعی­، کیفیت زندگی متوسط با ضریب همبستگی 58/. بیش­ترین تأثیر را داشته است­. در نتیجه کیفیت زندگی متوسط موجب افزایش همبستگی و شعاع ارتباطی افراد می­شود و به­دنبال خود برای آنها اعتماد را به­همراه می­آورد و سرانجام تمامی این عوامل موجب افزایش سرمایه­ی اجتماعی می­شوند.  

قلدری در مدارس موضوعی روان شناختی- اجتماعی است که از دهه ی 1980 توجه محققین و محافل علمی را برانگیخته است . این پژوهش به هدف بررسی تبیین پذیری این آسیب توسط نظریات خودکنترلی (نظریه‌ی عمومی جرم)، هم نشینی افتراقی و فشار عمومی نگاشته شده است. روش تحقیق پژوهش حاضر، پیمایشی و مقطعی می‌باشد. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسش نامه صورت گرفت. جامعه آماری این تحقیق، همه دانش-آموزان دبیرستانی پایه‌ ی اول تا سوم در منطقه‌ی شهری ساری هستند. در مجموع تعداد 410 نفر افراد مورد مطالعه با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم انتخاب گردیدند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که 6/7 درصد از پاسخ‌گویان اصلاً قلدری ندارند. همچنین قلدری 4/65 درصد از افراد در حد کم، 2/22 درصد در حد متوسط و 9/4 درصد از افراد در حد زیاد می‌باشد. علاوه بر این قلدری دانش‌آموزان پسر، به طرز معناداری بیشتر از دانش‌آموزان دختر می‌باشد. نتایج مدل رگرسیونی نشان می‌دهد که خودکنترلی پایین ، پیوند افتراقی و فشار عمومی به ترتیب قوی‌ترین پیش‌بینی کننده‌های قلدری می‌باشند.