تحقیق حاضر با هدف ارزیابی تاثیر طرح عمرانی توسعه اراضی کشاورزی بر خروج از انزوای اجتماعی انجام گرفت. مسئله محققین در این تحقیق، توجه عاملین طرح¬های عمرانی به بُعد اقتصاد جامعه محلی بطور خاص و اقتصاد ملی، خودکفایی اقتصادی در زمینه تولیدات محصولات کشاورزی و بهینه¬سازی مصارف آب کشاورزی بطور عام و به فراموشی سپردن ابعاد اجتماعی و تاثیرات فرهنگی این طرح¬ها بر جامعه محلی تحت تأثیر است. روش تحقیق براساس رویکرد کیفی، استراتژی استقرا و روش شناسی نظریه بنیادی صورت گرفته و با استفاده تکنیک¬های مصاحبه عمیق، مشاهده مشارکتی، مباحث گروهی و تجربه¬زیسته محقق در منطقه مورد مطالعه ، جمع¬آوری داده¬ها از میدان تحقیق با نمونه¬گیری هدفمند  تا مرحله اشباع نظری و بدون تعیین حجم نمونه قبلی انجام گردیده است. روش تحلیل تحلیل یافته¬ها نیز بصورت تماتیک و کدگذاری سه مرحله¬ای بوده است. یافته¬های این تحقیق حاکی از ایجاد یک¬سری شرایط و عوامل زمینه¬ای محرک در تقویت پیوند جامعه محلی با جوامع گسترده¬تر شهری و روستایی بوده و بر همین اساس جامعه محلی بر اساس شرایط و عوامل زمینه¬ای محرک از حالت انزوای اجتماعی خارج شده است. یافته¬های تحقیق حاضر با مفاهیم دیدگاه تلفیقی دوراهی داورز در ارتباط بوده و به نوعی تأکیدی تاییدی بر محتوای آن است.