این مقاله به مطالعه‌ی علل اقتصادی و اجتماعی تکدّی‏گری در شهر مشهد پرداخته‌ است. نویسندگان از رویکردهای جامعه‏شناختی و سیاست اجتماعی برای روشن‌شدن ابعاد مفهومی و نظری آن سود جسته‌اند و از روش کیفی و فنونی چون مصاحبه‏های عمیق و نیمه سازمان‏یافته و مشاهده‌ی وضعیّت ظاهری و شیوه‏ها و شگردهای تکدّی‏گری آن‌ها برای شناخت، تحلیل و جمع‏آوری اطلاعات استفاده کرده‌اند. پدیده‌ی تکدّی‏گری با دو دسته عوامل مشتمل بر مستعد کننده‌های محیطی و عوامل مستقیم اثر گذار مرتبط است که از طریق برانگیختن احساسات نوع‌دوستانه‌ی ترحم‏آمیز عمل می‏کند. یافته‏های پژوهش نشان داد که عوامل مهمی چون ماهیّت شهر مشهد از نظر مذهبی بودن و مهاجر‏پذیری و ویژگی‌های متکدّیان مانند وضعیّت جسمانی نامناسب، سطح تحصیلات پایین، نابه‌سامانی خانوادگی، فقدان قابلیّت‌های پایه‏ای و فقر و بی‌کاری آنان از عوامل تعیین کننده‌ای بودند که یک‌دیگر را تقویت می‌کردند و به بروز شرایط درماندگی و پذیرش نقش تکدّی‏گری انجامیدند. هم‌چنین مطالعه نشان داد که پذیرش نقش تکدیگری از طریق فرایند اجتماعی- روانی تحقیرکننده‌ی عزت‌نفس عادی شده و استمرار پیدا کرده است. بنایراین، برخلاف نظریاتی که متکدّیان را به بی‏همتی و رذیلت اخلاقی متهم می‌کند؛ براساس دستاوردهای این مقاله این‌ها علل مؤخر و ثانویه‏اند و فقر و درماندگی و متغیّرهای مرتبط نقش اساسی‏تر را در این فرایند ایفا می‏کنند. 

این تحقیق به بررسی ارتباط بین شبکه اجتماعی با دو نوع مشارکت سیاسی منفعلانه و فعالانه بر اساس مدل­ میانجی­ای می پردازد که در آن بحث سیاسی، اثربخشی سیاسی و فرهنگ سیاسی به عنوان متغیرهای میانجی درنظر گرفته شده­اند. جامعه مورد بررسی کلیه دانشجویان دانشگاه اصفهان می باشدکه از طریق روش نمونه گیری سهمیه­ای به تعداد 390 نفر انتخاب شدند. با تقسیم مشارکت سیاسی به دو نوع منفعلانه و فعالانه نتایج نشان داد در حالیکه مدت زمان عضویت در شبکه­های اجتماعی تاثیر منفی­ای بر روی بحث سیاسی و اثربخشی سیاسی می­گذارند، اما عمیق شدن فعالیت در شبکه­های اجتماعی و واقعی تلقی کردن محتوای شبکه­های اجتماعی با ایجاد تاثیرات مثبت بر روی افزایش بحث سیاسی، اثربخشی سیاسی و فرهنگ سیاسی باعث بهبود وضعیت مشارکت سیاسی فعالانه در جامعه می­شود. اما یافته­ها نشان می­دهد که مدل نظری پژوهش در مورد مشارکت منفعلانه(رای دادن در انتخابات) تایید نمی­شود.