اعتماد همواره یکی از مهم­ترین موضوعات در تحقیقات سرمایه­ی اجتماعی محسوب می­شود و اهمیت آن به­طور گسترده­ای از سوی نظریه­پردازان سیاسی و اجتماعی مورد تأکید قرار گرفته است. در پژوهش حاضر سعی شده است که به بررسی تأثیر میزان مصرف رسانه­ای، بر میزان اعتماد اجتماعی پرداخته شود. این پژوهش با روش پیمایش انجام شده است. جامعه­ی آماری تحقیق، شامل تمامی دانشجویان شاغل به تحصیل در پردیس دانشگاه مازندران در سال تحصیلی 91-92 بوده­اند که تعداد 400 نفر بر اساس نمونه­گیری طبقه­ای متناسب انتخاب و پرسش­نامه­های خود اجرا در میان آن­ها توزیع شد. یافته­ های پژوهش حاکی از آن است که گر­چه میان میزان تماشای تلویزیون داخلی با اعتماد اجتماعی رابطه­ی معنا­داری وجود ندارد؛ میزان تماشای تلویزیون ماهواره­ای، رابطه­ی معکوسی با اعتماد اجتماعی داشته است. هم­چنین، متغیّر­های میزان فعالیت در انجمن­های داوطلبانه، هنجار معامله­ ی متقابل، نگرش مثبت نسبت به اجرای قانون و احساس عدالت با اعتماد اجتماعی، رابطه­ی مثبت داشته­اند. به­علاوه، نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می­دهد که متغیّر احساس عدالت قوی­ترین متغیّر پیش­بینی کننده­ی میزان اعتماد اجتماعی است و پس از آن، متغیّر هنجار معامله متقابل در رتبه­ی بعدی قرار گرفته است.

 در گذشته روند تصاعدی میزان طلاق بطور کاملا چشم گیری باعث شد که از دیگر آسیب های خانوادگی غافل شویم. یکی از این آسیب های جدی طلاق عاطفی است که مهمترین عامل از هم گسیختگی ساختار بنیادی ترین بخش جامعه، یعنی خانواده می باشد.بر این اساس مقاله ی حاضر در صدد است با تاکید بر اختلال عوامل رابطه ای درون خانوادگی (بی نظمی) به بررسی عوامل موثر بر طلاق عاطفی در شهر نوشهر بپردازد. روش تحقیق از نوع پیمایشی و ابزار سنجش آن پرسشنامه محقق ساخته است. جامعه آماری شامل کلیه زنان و مردان متأهل شهر نوشهر می باشد. حجم نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران 384 نفر برآورد شده است. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. نتایج تحقیق نشان داد که طلاق عاطفی با متغیرهایی چون عدم همفکری مشترک، عدم همگامی مشترک، عدم همبختی مشترک و عدم همدلی مشترک رابطه ای معنادار دارد. همچنین با توجه به مدل ساختاری ارائه شده همه این متغیرها57 درصد از تغییرات متغیر وابسته( طلاق عاطفی) را تبیین کرده اند.