|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای طاهری
سیف الله فرزانه، فخرالسادات طاهری اطاقسرا،
دوره 3، شماره 4 - ( 2-1394 )
چکیده
سرمایه‌ی اجتماعی یکی از قابلیت‌ها و دارایی‌های مهم سازمانی است که می‌تواند به سازمانها در خلق و تسهیم دانش کمک بسیار و با ایجاد بستری مناسب، منابع انسانی را به دانش و مهارت کارآفرینی سازمانی مجهز کند، که یکی از راه کارهای مؤثر در جهت ارتقای عملکرد کارکنان باشد؛ از این رو هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی تأثیر سرمایه‌ی اجتماعی بر کارآفرینی سازمانی در اداره‌ی آموزش و پرورش شهرستان بابل بوده است. جامعه‌ی آماری تحقیق حاضر را دبیران مدارس راهنمایی شهرستان بابل تشکیل دادند که بالغ بر 780 نفر بوده‌اند که با استفاده از جدول مورگان 250 نفر به عنوان نمونه‌ی آماری انتخاب گردید. به این منظور پرسش‌نامه طراحی شده بعد از تأیید روایی با استفاده از نظر خبرگان و هم‌چنین تأیید پایایی با ضریب آلفای کرونباخ 88درصد، در اختیار نمونه‌ی آماری قرار گرفت. نتایج آزمون رگرسیون میان متغیّرهای مورد مطالعه نشان داد میان سرمایه‌ی اجتماعی و کارآفرینی سازمانی در اداره‌ی آموزش و پرورش شهرستان بابل ارتباط معنی‌داری وجود دارد. هم چنین میان دو بعد مورد مطالعه‌ی سرمایه‌ی اجتماعی یعنی بعد کیفیت سرمایه‌ی اجتماعی و بعد ساختاری سرمایه‌ی اجتماعی با کارآفرینی سازمانی در اداره‌ی آموزش و پرورش شهرستان بابل رابطه‌ی معنی‌داری وجود دارد. نتایج آزمون همبستگی اسپیرمن نیز نشان داد میان متغیّرهای اعتماد و روابط در بعد کیفیت سرمایه‌ی اجتماعی و میان متغیّرهای اندازه و گستردگی شبکه‌ی ارتباطات، ساختار روابط، ارتباطات، انسجام اجتماعی در بعد ساختار سرمایه‌ی اجتماعی با کارآفرینی سازمانی رابطه‌ی معناداری وجود دارد. در نهایت چنین نتیجه‌گیری شد که وجود سرمایه‌ی اجتماعی غنی و کارامد می تواند به تسهیل و تقویت کارآفرینی سازمانی منجر شود.
صدرالدین طاهری، زهره سلطانمرادی،
دوره 9، شماره 1 - ( 5-1399 )
چکیده
هدف اصلی این نوشتار ارزیابی تحولات ایران در دوره شاه عباس اول صفوی با معیارهای توسعه پایدار است. این پژوهش یک موردکاوی تاریخی با رویکرد تحلیلی تفسیری و با هدف توسعه‌ای است که داده‌های کیفی آن با بررسی اسنادی و گردآوری میدانی داده‌اندوزی شده‌اند. برای ارزیابی تحولات این دوره از چارچوب ارکان سه‌گانه (TBL) بهره‌گیری نموده‌ایم. برپایه یافته‌های این پژوهش شاه عباس اول با اجرای سیاست‌های مدیریتی در حوزه‌های اجتماعی (برقراری امنیت در کشور، رواداری سیاسی و دوری از تعصبات مذهبی و قومی، حمایت قانونی از اقلیت‌ها، فضیلت‌سالاری در دستگاه اداری و...)، زیست‌محیطی (نظارت جدی بر سامانه‌های آب‌رسانی، شهرسازی هماهنگ با طبیعت، تبدیل اقتصاد وابسته به کشاورزی به اقتصاد تجارت‌محور و...) و نیز اقتصادی (حمایت از صنعتگران و بازرگانان، بازسازی و ایمن‌سازی شبکه راه‌های ارتباطی، ایجاد امنیت اقتصادی و...) توانست کشور را به توسعه‌ای پایدار برساند که آرامش و ثبات نسبی را در ایران تا چهار دهه پس از مرگ وی برقرار ساخت. با این وجود، کنار نهادن سنت اجدادی سپردن شاهزادگان به سران عشایر برای مشق حکومت را می‌توان بذر انحطاط صفویان دانست که سبب شد تحولات بنیان‌نهاده‌شده توسط شاه عباس اول در دوره جانشینانش تداوم نیابد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
