|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای بهداشت
سمیه سادات شفیعی، زهرا پورباقر،
دوره 3، شماره 4 - ( 2-1394 )
چکیده
در این مقاله سعی شده تا جایگاه زنان در برنامه چهارم توسعه بررسی و در مقایسه با سایر برنامه های پیشین مورد واکاوی قرار گیرد. در مرحله بعد، شاخص های توسعه در مدت زمان اجرای برنامه چهارم به کمک داده های ملی و بین المللی مورد مطالعه جنسیتی قرار گرفته تا چگونگی تحقق این برنامه در عمل مشخص شود. این پژوهش با استفاده از روش اسنادی، کتابخانه ای و روش تحلیل داده های مرتبط انجام شده است. اطلاعات در خصوص شاخص های توسعه عمدتا برگرفته از داده های انتشار یافته قابل دسترس مرکز آمار ایران، سازمان بهداشت جهانی، گزارش شکاف جنسیتی مجمع جهانی اقتصاد و نیز بانک جهانی است. مطالعه جنسیتی مفاد برنامه نشان می دهد درحالیکه نقطه تمایز برنامه چهارم توسعه نسبت به برنامه های پیشین، مبتنی بر ایجاد زمینه برای افزایش مشارکت اقتصادی، اجتماعی زنان است، واقعیت امر به گونه دیگری است. به عبارت دیگر اگر چه شاخص های بهداشت و سلامت و نیز آموزش، خصوصا آموزش عالی حکایت از بهبود وضعیت زنان دارد، شاخص های اقتصادی و نیز سیاسی نسبت به برنامه سوم توسعه و نیز انتظارات مندرج در برنامه چهارم، رشد مطلوبی نداشته است. این مهم، در کنار درک برخی استلزامات سیاستگزاری، ضرورت اتخاذ رویکردی استراتژیک در برنامه های کلان معطوف به زنان را برجسته می سازد.
دکتر سعید شریفی، خانم مریم طلائی،
دوره 11، شماره 2 - ( 7-1401 )
چکیده
روند فزایندۀ انتظارات ناشی از تنوع تقاضا در فضای خدمات بهداشتی و درمانی به‌ویژه در عرصۀ رقابتی، توجه به صلاحیت‌های فرهنگی را به‌عنوان الزامی در رشتۀ بهداشت و درمان، به یک مسألۀ قابل تأمل بدل کرده است. از این‌رو آگاهی فرهنگی، به‌عنوان سطحی از این صلاحیت برای بیمارستان‌های دولتی که خدمات تخصصی را به طیف وسیعی از مشتریان عرضه می‌کنند، یک مزیت رقابتی محسوب می‌شود. بسیاری از نهادهای خدمات درمانی در تلاش‌اند از طریق دوره‌های آموزش ضمن خدمت، این صلاحیت‌ها را توسعه دهند؛ اما این امر نیازمند دانش در مورد سطح آگاهی اولیه است. بر این اساس پژوهش حاضر باهدف تحلیلی بر صلاحیت‌های فرهنگی پرستاران، سطح آگاهی فرهنگی آن‌ها را مورد بررسی قرار داده است. جامعۀ آماری این پژوهش، کلیۀ پرستاران مرکز آموزش تخصصی بیمارستان های آموزشی اصفهان به تعداد 400 نفر بودند که از این میان 196 نفر به‌عنوان نمونه به روش در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات میدانی، پرسشنامه 36 گویهای استاندارد آگاهی فرهنگی ریو (2003) بود که پایایی ابعاد چهارگانۀ آن با استفاده از آلفای کرونباخ بالاتر از 7/0 برآورد شد. نتایج نشان داد به جز، تجربیات آموزشی عمومی و مسائل پژوهشی، در سایر ابعاد، آگاهی فرهنگی بالاتر از سطح متوسط است. همچنین بیشترین ضریب تأثیر در آگاهی فرهنگی، متعلق به مراقبت از بیمار با (35/0) است، این در حالی است که بیشترین قدرت پیش بینی کنندگی متعلق به تجربیات آموزشی عمومی (214/0) و مسائل پژوهشی (207/0) است.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
