خانواده به­عنوان یک نهاد اجتماعی تحولات زیادی را در ده­های گذشته تجربه کرده است. این تحولات وضعیت همه­ی افراد خانواده مخصوصاً فرزندان را دگرگون کرده است. این مقاله بر آن است تا با استفاده از داده‌های پیمایش گذران وقتِ که در سال‌های 1387 و 1388 در زمینه خانوارهای شهری ایران انجام شده است، به بررسی أثر اشتغال مادر بر کسب سرمایه‌ی ‌انسانی فرزندان 15 تا 19 ساله بپردازد. نتایج نشان داد که فرزندان مادران شاغل، مدّت زمان بیش­تری را به کسب سرمایه‌ی ‌انسانی می‌پردازند؛ چرا که درآمد حاصله از کار مادر منبع خوبی برای سرمایه‌گذاری در سرمایه‌ی ‌انسانی فرزندان است. این نتایج منطبق با مطالعات پیشین بوده است. در بررسی بیش­تر نتایج، نشان داده شد اثر اشتغال مادر با اثر میزان تحصیلات وی پیوند می­خورد. اکثر مادران شاغل دارای تحصیلات نسبتاً بالایی بودند. اشتغال و سواد مادر در تعامل با هم­دیگر تأثیر مضاعفی را بر سرمایه‌ی ‌انسانی فرزند اعمال می­کند. بررسی رتبه­ی شغلی و مقدار زمان کار مزدی مادران شاغل نیز اثر مثبت درآمد حاصله از اشتغال بر کسب سرمایه‌ی ‌انسانی فرزندان را نمایان ساخته است.