موضوع مقاله‌‌ی حاضر بررسی رابطه میان استفاده از وسایل ارتباط جمعی داخلی و خارجی و مشارکت سیاسی غیرانتخاباتی است. روش پژوهش در این تحقیق پیمایشی و برای جمع آوری داده‌های مورد نیاز از ابزار پرسش‌نامه استفاده شده است. جامعه‌ی آماری تحقیق شامل تمامی افراد 18 سال به بالای شهر همدان است که در زمان تحقیق (خردادماه، 1390) در این شهر سکونت داشته‌اند. حجم نمونه 400 نفر و شیوه‌ی نمونه‌گیری هم خوشه‌ای چند مرحله‌ای است. نتایج این پژوهش در خصوص میانگین مشارکت سیاسی غیر انتخاباتی نشان می‌دهد که این نوع از مشارکت با میانگین (60/0 از 4) در سطح پایینی قرار دارد. هم‌چنین بررسی میانگین‌ها در خصوص مشارکت سیاسی غیر انتخاباتی نشان می‌دهد که بیش‌ترین میانگین با (9/1 از 4) به گویه‌ی هواداری از یک شخص‌، و یا یک جریان سیاسی اختصاص دارد که اندکی پایین‌تر از سطح متوسط قرار داشته و از وضعیت نسبتاً مطلوبی برخورداراست. رگرسیون خطی چند متغیّره، متغیّرهای مستقل با متغیّر مشارکت سیاسی غیرانتخاباتی در این پژوهش نشان می‌دهد که بیش‌ترین میزان تأثیر گذاری بر متغیّر وابسته‌ی مشارکت سیاسی غیرانتخاباتی از سوی متغیّر (استفاده از تحلیل رسانه‌های داخلی) است و این متغیّر توانسته 4/18 درصد از فضای مفهومی متغیّر وابسته را تبیین کند.