امامروزه مفهوم سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از مفاهیم با غنای نظری مناسب و ذخیره پژوهشی گسترده در جامعه‌شناسی تبدیل شده است که به دلیل ارتباط آن با شاخص‌‌های متعدد توسعه در جامعه مورد توجه بسیاری از سیاستگذاران اجتماعی و سیاسی قرار گرفته است. تحقیق حاضر با درک این مسئله و با هدف مطالعه رابطه مشارکت در اجتماعات دینی و سرمایه اجتماعی در بین شهروندان شهر با استفاده از روش پیمایش و با ابزار پرسشنامه انجام شده است. جامعه آماری تحقیق تمامی افراد بین 15-59 ساله شهر شیراز بوده‌اند که نمونه‌ای 410 نفره با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای و بطور تصادفی انتخاب شده‌اند. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که بین شرکت در اجتماعات دینی و ابعاد مختلف سرمایه اجتماعی از قبیل انسجام اجتماعی، اعتماد درون‌گروهی و اعتماد نهادی، همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد که در این میان بیشترین همبستگی با اعتماد نهادی بوده است. این بدین معناست که با افزایش مشارکت افراد در اجتماعات دینی، سرمایه اجتماعی آنان نیز افزایش می‌یابد، البته در این تحقیق رابطه معناداری بین مشارکت در اجتماعات دینی با مشارکت اجتماعی مشاهده نشده است. لذا پیشنهاد می‌شود محققان در تحقیقات آتی، به تحلیل محتوای پیام‌هایی که در اجتماعات دینی ارائه می‌شود و می تواند ابعاد مختلف سرمایه اجتماعی را متاثر کند نیز توجه کنند.

چکیده طرح مسئله: شادکامی به‌‌عنوان یکی از مهم‌ترین نیازهای روانی بشر و به‌دلیل تأثیرات زیادی که بر زندگی افراد دارد، همواره مورد توجه است. شادی ماده اولیه تغییر، تحول و تکامل حیات اجتماعی انسان‌هاست که تحت تاثیر عوامل اجتماعی متعددی است. از جمله عوامل اجتماعی که بر سطح شادکامی جوانان تاثیرگذار است سرمایه اجتماعی و ابعاد آن است لذا این پژوهش درصدد بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی جوانان و میزان شادکامی آنان‌ می‌باشد روش پژوهش: این پژوهش با استفاده از روش پیمایش در یک نمونه تصادفی 384 نفری از جوانان 18 الی 30 سال شهر تهران در سال 1393 بررسی کرده است. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه محقق‌ساخته است که از اعتبار صوری و سازه (0.81=KMO) برخوردار است و ضریب پایایی آن 0.73 است. یافته‌ها:نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن و میزان شادکامی رابطه معنادار، مستقیم و مثبت وجود دارد. میزان مشارکت اجتماعی قوی‌ترین رابطه (0.548r=) را با شادکامی دارد و پس از آن اعتماد اجتماعی (0.435r=) و انسجام اجتماعی (0.331r=) قرار دارند. نتایج: نتایج این پژوهش حاکی از این است که ابعاد سرمایه اجتماعی 25 درصد از تغییرات متغیر شادکامی را تبیین می‌کند به نحوی که مشارکت اجتماعی بیش‌ترین تأثیر و انسجام اجتماعی کم‌ترین تأثیر را بر شادکامی دارد و در بین متغیرهای زمینه‌ای سن و وضعیت تأهل نیز رابطه معناداری با شادکامی داشته‌اند.