---

این پژوهش با هدف کاوش تصویر آینده در انجام رساله بین دانشجویان دکتری دانشگاه شیراز انجام گرفته و تفسیر فهم مشارکت‌کنندگان از موضوع، از طریق مصاحبه عمیق با 8 نفر از دانشجویان صورت گرفته است. بر اساس رویکرد استفهامی از روش پدیدارشناسی تفسیری برای تحلیل داده‌ها استفاده شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد رساله دکتری در تصویر بزرگ دانشجویان از زندگی، جایگاه خاصی ندارد. به منظور تصریح یافته‌ها، از مضامین استعاری استفاده شده است. رساله نزد مشارکت‌کنندگان به مثابه «ابزار گذار» محسوب می‌شود و فرایند انجام آن از اهمیت مرکزی برخوردار نیست. آنها رساله را مرحله‌ای می‌دانند که فقط باید پشت سر گذاشته شود. مبتنی بر این تعریف، آنها خود را همچون مسافری گذری تلقی می‌کنند. یک «مسافر گذری» برای استقرار و پیگیری هدفی درازمدت در آینده زمان کافی ندارد. این رویکرد دانشجویان، به زعم ما حاوی نکات مهمی برای سیاست‌گذاران پژوهش بوده و مستلزم توجه آنها برای بازنگری بنیادی سیاست‌ها است. بدین معنا که با حذف رویکرد کمّی‌گرایانه در گسترش تحصیلات عالی، به برساخت چشم‌اندازی مشخص از اجرای دوره‌های دکتری تمرکز کنند.